Weinig artiesten zullen de Covid periode zo intens beleefd hebben als het vrienden duo Jack Hustinx en Malford Milligan. Net als hun grote theatertournee onder de auspiciën van voetbalanalist en groot muziekliefhebber Johan Derksen “The Sound of The Blues & Americana” in Nederland in de startblokken stond, ging het land in lockdown. De grenzen bleven gesloten met als gevolg dat een pas gehuwde Malford Milligan zo goed als een jaar vastzat in Eindhoven, ver weg van zijn vrouwtje en zijn thuisbasis Austin, Texas. De zo goed als uitverkochte tournee en andere shows werden uitgesteld, maar uitstel, is geen afstel en met gebundelde krachten wordt vandaag eindelijk hun droom werkelijkheid en kunnen we getuige zijn van Malford Milligan & The Southern Aces op het podium van GC De Wildeman.

Getuige zijn mag hier wel letterlijk genomen worden. De tournee staat natuurlijk in het teken van hun schitterende nieuwe album “I Was a Witness”, dat eindelijk hun setlist mag eren op elk podium. Malford Milligan en Jack Hustinx’ geschiedenis gaat al veel verder terug en vindt zijn oorsprong in Austin, Texas, de tweede thuisbasis van Jack. Het duo is even gescheiden geweest maar vond elkaar terug op het album “Over Yonder” van Jack Hustinx & The Southern Aces, waarvoor ze samen enkele songs schreven. Oude liefde roest niet en hoe dit gensters slaagt, mogen we horen op het in 2018 verschenen soulvolle album “Life Will Humble You”, dat als een raket naar plaats nummer 1 schiet op de EuroAmericana charts, om daar wekenlang te blijven pronken.

Wie dacht dat dit succes moeilijk te overtreffen zou zijn, werd wel even verrast in het najaar van 2021 toen hij hun nieuw album “I Was a Witness” op de draaitafel legde. Zelden hoorden we zulk een emotioneel diepgaand album op alle vlakken. Teksten die recht naar het hart gaan, Malford’s prachtige stem, die heel duidelijk maakt waarom hij maar liefst acht maal verkozen werd tot beste zanger in de Austin Music Awards en perfect matched met de stem van Jack Hustinx en een band of friends van klasbakken van muzikanten met Roel Spanjers op keys en accordeon, Eric van Dijsseldonk op gitaar, en als heartbeat van de band, Fokke de Jong op drums en Roelof Klijn op bas.

De laatste jaren werd het Malford Milligan allemaal een beetje teveel. De nochtans positieve, humoristische en nederige Afro-Amerikaan kon het eeuwenlange racisme en de hiermee gepaard gaande vernederingen en zelfs moorden niet meer aanzien en besloot niet meer te zwijgen. Dit is dan ook de rode draad door “I Was A Witness” en de zeer soulvolle set vanavond, waarin het magische duo ook perfecte en dikwijls grappige entertainers blijken te zijn.

De droef druppelende piano en accordeon van Roel Spanjers laten al dadelijk de rillingen over je rug lopen van bij de opener “I’m So Tired, waar een droef zingende Malford teleurgesteld zijn opgekropte gevoelens van weerzin over rassenhaat uitzingt. De gebeurtenissen in de States waren dan ook verschrikkelijk: de gruwelijk moord door een politieman van Georges Floyd, een gekke president die bijna letterlijk racisme predikt, zoals Malford bezingt in “Freedom Ain’t Free” en als triest hoogtepunt de bestorming van Capitol Hill in Washington. “It Hurts So Bad” vat het allemaal samen: na vierhonderd jaar slavernij is er weinig veranderd. Malcolm schreeuwt zijn pijn uit in deze song, met Jack Hustinx’ stem, die als backing even sterk klinkt als drie souldiva’s. De trillende Lesley van Spanjers en de aangrijpende country-soul noten die Eric van Dijsseldonk uit zijn gitaar puurt, geven de woorden “Worked Like a Dog, With a Whip and a Cane” nog meer betekenis.

En Malford is niet de enige die er zo over denkt. Hij herinnert ons eraan wanneer hij vertelt over de Black Lives Matter- beweging en het aangrijpende gebaar van baseballspeler Bruce Maxwell, die symbolisch op het veld knielde om met de hand op het hart de Amerikaanse vlag te groeten. Dit resulteerde in het ontroerende “Take a Knee”, waar Malford smeekt om wat respect. Je kan dan ook een speld horen vallen tijdens deze emotionele momenten, maar er is ook time to rock’n roll in het swingende “Tell the Truth & Shame the Devil”, met een Roel Spanjers op piano in Jerry Lee Lewis stijl en een Eric van Dijsseldonk die Chuck Berry naar de kroon stoot.

Muziek en humor is de beste remedie om verdriet te verdrijven en dat weet dit duo maar al te best wanneer Jack een verraste Malford er even attent op maakt dat wij Belgen nogal timide zijn en hij zich afvraagt of onze orgasmes ook in alle sereniteit plaatsvinden. Was het dit de reden dat ze hierna “I’m Worried” speelden of weet Jack Hustinx meer en knalde er daarom als opvolger het fantastische “I Was a Witness” door de zaal? Wat er ook van zij, wat een knaller van een southern rocker is deze song die moeiteloos de hele zaal in vuur en vlam zet.

Een ode aan wijlen songwriter en producer Stephen Bruton, goede vriend van Malford Milligan, mag natuurlijk niet ontbreken in de soulvolle cover van Bruton’s song “This Old World (Needs Love)” en deze boodschap blijft doorklinken tot de afsluiter van de avond “Wake Up”, waar Malford solo met de indringende Hammond tonen van Roel Spanjers, iedereen wakker schudt en oproept tot liefde. Aan deze warme boodschap, kan niemand onberoerd voorbij gaan en het zijn zulke betekenisvolle avonden die het langst in ons muzikaal geheugen blijven hangen. Bedankt Malford Milligan & The Southern Aces.

Yvo Zels

Foto's © Yvo Zels